Vanessa 777

Voorwoord:

Mijn naam is Vanessa ik ben ?35 en geadopteerd door Belgische ouders toen ik ?twee-en-een half was.
Door mijn ervaring als klant wil ik dit getuigen welke weg ik verder zal opgaan of wat mijn weg nog verder zal zijn dat hangt van de Heer af.
Zelf ooit later in het hulpverlenings veld mogen werken is leuk en interessant maar een getuige zijn en de info verspreiden is net zo belangrijk voor mij maakt het in ieder geval niet uit hoe of wat.
Ik laat het aan de tijd over niet iedereen heeft de gaven om gelijk wat te doen je krijgt namelijk een plek van de Heer toegewezen en het komt als het komt en het komt niet als dat niet de bedoeling is.
Voor andere slachtoffers die ook graag lotgenoten willen helpen is de gouden tip zorg eerst dat je zelf goed geholpen bent anders is het onmogelijk om een ander te helpen als er nog trauma’s dingen bij jezelf in de weg liggen  dan maak je onnodige goedbedoelde fouten.
Je verhaal vertellen en verspreiden is net zo belangrijk in de keuken heb je ook afwassers nodig naast de chef kok.
Het is een raar voorbeeld maar ik denk dat je die wel kan begrijpen.

doel van mijn site

De bedoeling van mijn site is als getuigenis wat de Heer voor mij heeft gedaan alsook als waarschuwing naar andere mensen toe als je als Dis/MPS klant in behandeling gaat bij een therapeut uit gelijk welke stroming: christelijke organisatie,  parra normaal therapeut energie therapeut of rigileur therapeut.
Gevolgen van para therapeuten consulteren zal ik plaatsen onder HSP,  (helderziend helderhorend of heldervoelend) De pagina zelf staat er nog niet komt later.
Ik plaats het apart omdat niet alle mensen dezelfde ervaringen hebben of ideën je bent altijd welkom op die pagina bv vanuit interesse.

Het andere wat je kan meemaken staat onderaan dit verhaal.
Laten we wel over bepaalde dingen duidelijk zijn.
De persoonen die mij geholpen hebben deden wat ze konden op hun manier alsook het gedrag erna. Bovendien zijn er ook eigen psychische kenmerken die de ervaringen soms verkeerd kleur geven.
En het tweede moest de Heer jezus die aan het kruis gestorven is voor mij. Mij niet geholpen hebben (sterk gelovig) en nog het hoofd boven water houd zat ik misschein nog bij deze goededoelde hulpverleners  in therapie of erger in de psychiatrie platgespoten.
Mijn wens is dat de mensen die het lezen nooit die weg moeten opgaan of die keuzes moeten maken als ik die gemaakt heb.
En dat jullie alles goed nagaan voor je in therapie gaat.
Er zijn veel problemen als je in therapie gaat maar erna is het nog niet afgelopen alleen is het van een andere aard.
De reden dat je in deze val loopt is kwetsbaarheid omdat je nergens geen kan en overal vastloopt en er zo weinig therapeuten zijn die dis/MPS kunnen behandelen en er ook binnen de ervaren therapeuten verdeeldheid is in de wijze van behandelen en omgang en weinig kerken pastoraal werkers er ervaring in hebben soms omwetend een alter uitdrijven of denken dat het allemaal demonisch is terwijl het gecombineerd kan zijn.

Ik hoop dat jullie er wat aan hebben.
Hier kan je mijn weg lezen zo wel het herstel de prachtige dingen als de minder fijne dingen en de staartjes zo als ik het noem.
Niemand heeft hier schuld aan zo zijn mensen nu eenmaal. Maar ook door eigen trauma’s kunnen onbewuste factoren meespelen die de therapie verkeerd sturen.
In kerken kan je dat ook tegen komen of bij sommige christentheapeuten of andere daarom overleg goed en maak duidelijke afspraken des noods met een ondertekend contract.

Verhaal van mij van vroeger tot nu

Mijn verhaal begint saai, onwetend enz omdat het een verhaal is die start in ontwetendheid, zoeken en niet vinden wat er nodig is.
Niet weten wat er nodig is, in vraagstukken leven en in zoeken naar antwoorden om van pijn, leed en ellende af te komen.
Als je tijd hebt om het verhaal helemaal te lezen dan zal je zien hoe opeens de puzzelstukken in elkaar vallen maar ook hoe warrig en pijnlijk het was om naar die puzzelstukken te gaan zoeken.
Hoe moeilijk het was om begrip te vinden en vooral om te weten wat er nou aan de hand was en de juiste hulp vervolgens te krijgen en verder te zoeken.

Geloof jij in wonderen???? dat het onmogelijke mogelijk is???
Via deze zoekweg, geloof , doorzetten en niet op te geven toen het allemaal erger en moeilijker werd.
Ik leefde voor dat éne wonder van begrip, hulp en redding van de pijn. Heellaas ben ik nog niet hersteld en strijd ik voor dat wonder waar ik recht op heb. We hoeven niet gebroken en versplinterd te blijven dat is nooit de bedoeling van de Heer al is het vaak op het randje overleven en ligt het vuur je aan de schenen.

Het besef dat ik hulp moest gaan zoeken:

Ik ging naar een school voor mensen met een visuele handicap vanwege het feit dat ik slechtziende ben.
Het probleem was met ik trager werkte ik niet altijd bij leeftijdgenoten zat.
In de school liepen klassen soms door elkaar verder waren er kinderen die meervoudig gehandicapt waren en dus een leeftijd hadden van  12 maar zich gedroegen als iemand van 8 jaar.
Ik was 13 en een half toen ik in een klas werd gezet tussen leerlingen die helemaal niet bij mij aansloten.
Het liep toen ook fout met mij ik voelde me er niet goed vond het vervelend, vond mijn plaats niet.
Alleen is het juiste woord. Ik wou niet meer leven en dacht aan zelfmoord, had ook vaak nare dromen over dingen die helemaal niet bestonden, het ging altijd over gevangenissen,en nog raardere dingen die ik niet kan plaatsen de kou blijft me altijd bij en het donker.
Er was één iemand die mij wel redelijk begreep en mijn vertrouwen had, dat  was mijn opvoedster waar ik tijdens de middag pauze in de leefruimte bij zat.
Ik had ook al gevraagd aan de schoolpsycholoog voor een gesprek maar die melde dat dat eerst met mijn ouders besproken moest worden.
Ik besefte op de één of andere manier dat ik echt hulp nodig had.
Uiteindelijk via mijn opvoedster en de maatschappelijk werkster kwam ik bij een collega schoolpsycholoog terecht.

Hier start het verhaal de lange weg van therapie en het tussendoor leven.

De eerste therapeute/schoolpsycholoog

In het begin dacht ik o fijn er luistert eindelijk eens iemand naar mij.
Later kreeg ik er andere gevoelens bij.
Doorheen de gesprekken kwamen er beelden omhoog van de opsluiting en van een vallende map die op de grond viel bij een leraar. Waarom die beelden precies naar boven kwamen begreep ik niet en meer dan de helft van de pijnen, gevoelens en emoties begreep ik ook niet.
Ik kon er wel allemaal over praten maar voelde mij niet serieus genomen.
Er werden ook gesprekken gevoerd met mijn adoptieouders apart waar ik op de één of andere manier nooit vertrouwen in had.
Later merkte ik op dat er dingen werden doorverteld aan hen waar ik aangaf het niet door te vertellen dat maakte het voor mij erg moeilijk en zwaar.
Maar ik had  iemand om mee te praten alleen herviel ik steeds in de gedachte aan zelfmoord, de dood enz.
Na 4,5 jaar was er nog steeds geen verandering  of verbetering die ik ervaarde door al dat praten.
Ik wou herstellen en genezen van de pijn. en ging dan ook bij haar weg na overleg met mijn adoptieouders dat ik bij haar wou stoppen.
Ze liet me ook niet zo makkelijk gaan kom nog één keer, enz., enz., Ik had iets van nee het is goed zo, einde verhaal, je kan me niet helpen, ik zit al zo lang bij je te praten.
Je kan uren doorpraten over pijnen, onverwerkte dingen, maar pijn blijft het doen en ik wil dat de pijn ophoud.
Voor de rest herinner ik mij niets meer van wat ik dan naast die therapie allemaal gedaan heb.

Twee maanden later:

Ik merkte dat ik opeens begon aan zelfverminking en wist dat hier echt hulp voor nodig was.
Dus ging weer op zoek naar een therapeut. Ik klopte aan bij het GGZ, waar ik een intake deed.
Nog een maand later ontdekte mijn adoptieouders dat ik aan zelfbeschadiging deed. Ze waren kwaad, bang en ontgoocheld ik werd er voor beoordeeld, “mag je niet doen”  werd erg streng op in gegaan.
Hun angst zou je kunnen zeggen.
Het was op een avond om 01 uur ’s nachts dat ze me aan hun bed riepen.
Er was een discussie, uiteindelijk zeiden ze dat ik terug naar die schoolpsycholoog moest waar ik gelijk nee op zei. Ik wilde gaan naar een andere therapeut niet opnieuw bij die therapeut die mij niet kan helpen.
Via de huisarts werd ik verwezen naar een gezinstherapeut.

De gezinstherapeut:
Vriendelijke persoon kon je wel mee praten ik wou het dus opnieuw proberen.
Maar ik wist dat ik ook individueel geholpen moest worden. Ik stond dus op de wachtlijst bij het GGZ.
De gesprekken op zich verliepen goed maar in een gezinstherapeutische relatie kan je geen problemen gaan oplossen die bij jezelf zitten of verwerkingsproccessen doen.
Ik werd er niet beter van bovendien werd er ook te veel geluisterd naar mijn adoptieouders en werd er verkeerd gehandeld.
Kon hij niets aan doen onwetendheid niet genoeg ervaring???
Hij ging ook enkele keren over de grens dat ik dingen moest zeggen waar ik nog niet klaar voor was, enkele keren ben ik gaan schreeuwen omdat ik het niet meer aankon.  Zowel mijn ouders als de therapeut zijn over de grens gegaan, wat tot gevolg had schending van vertrouwen en dichtklappen. Die gezinstherapie was goed voor mijn adoptieouders maar eigenlijk niet goed voor mij.

Wat er tussenin gebeurde individuele therapie:

Bij het CGGZ bleek ik de therapeut niet te vertrouwen, het lukte gewoon niet, dus weer weg gegaan na één gesprek al.

Gesprekken bij de huisarts:

Ik ging wekelijks op gesprek bij de huisarts tot het een verwijzing werd bij een psychiater omdat hij mij verder niet kon helpen. Hij schreef me wel sipralexa  voor, het begon met een halve en werd opgebouwd tot anderhalve pil. Sipralexa is een soort antidepressiva.

Bij de psychiater:

Was een vriendelijke vrouw maar ik vond haar koud en voelde mij niet goed bij haar.
Ben daar ook twee keer geweest daarna ging ze in vakantie.

Eerste opname in het crisis center:

Toen ik het helemaal niet meer zag zitten en echt zelfmoord wilde plegen werd ik op aanraden van mijn gezinstherapeut en ook voor meer zekerheid aan mijn adoptie ouders voor enkele dagen opgenomen in het crisis center.
Er werden gesprekken gevoerd met mij en  met mijn adoptieouders afzonderlijk.
Ik vertelde toen ook over de herbelevingen die ook al meer begonnen op te komen, beelden die ik zag van dingen die vroeger gebeurd zijn.
Er werd mij aangeraden om met een psychoanalyticus gesprekstherapie te doen, dat noemen ze psychoanalytische gesprekstherapie.
Voor mij voelde het hetzelfde als dat ik bij die schoolpsycholoog gedaan had en dat werkt niet.

Bij de psychoanalyticus:

Daar heb ik een jaar gepraat en gepraat maar weer zonder resultaat het verhaal die al zo bekend in de oren klinkt. Dus vroeg ik aan mijn moeder voor andere therapie te doen. Ik wist dat ik een gerichte verwerkingstherapie nodig had. Dat gebeurde met de nodige tegenwerking.
Altijd de vraag bij mijn moeder wanneer houd de therapie eens op??? Ze oefende druk op me uit.
Nou ik zat even veel met die vraag wanneer houd die pijn eens op?
Wanneer kan ik het echt zonder therapie?
Wanneer lost het nou eens echt op?
Dat kon mijn moeder niet goed volgen dat ik net zo met die vragen zat.
Ik wist dat ik er iets moest aan doen zo kon ik het niet laten.
Zoeken tot het slaagde, zoeken tot ik het doel van die pijn afraken had bereikt.

De aanleiding
Door een ruzie met mijn ouders, waarin ze benadrukten dat ik fout was, liep ik weg en ik ben toen in  het water gesprongen. Via een gespek bij de gezinstherapeut ben ik naar het crisiscenter gegaan.

Tweede opname in het crisis center vervolgens psychiatrie voor twee weken.

Was een vreeslijke opname in de instelling. Ik kreeg daar net zo weinig begrip voor de zaken als dat het altijd al geweest was.
Er werd fel gegaan tegen het feit dat ik mezelf beschadigde. Er werd altijd op gemopperd ook mijn ouders werd het aangeraden om daar strenger op te reageren.
Er werd hen ook aangeraden om meer structuur te houden, een strak schema.
Dat betekend op tijd opstaan, op tijd naar bed, enz. Dat ritme heeft me behoorlijk beschadigd.
Er werd namelijk van de psychiatrie gezegd dat ik borderline persoonlijkheidstoornis had.
Je weet hoe borderliners dienen behandeld te worden: streng en strak zijn de woorden.
Ik moest verder ook opgevolgd worden i.v.m. mijn medicatie die aangevuld werd met seroquel (1 pil) en de sipralexa, die verminderd werd naar een halve. Ik moest blijven gaan naar de psychiater omdat dat allemaal goed moest opgevolgd worden.
Ik viel van de seroquel zo wat in slaap, ik was verdoofd als een zombie en de sipralexa had geen effect op mij al beweerden mijn ouders van wel.
Ik werd er ook op gewezen dat het fout was om steeds een andere therapeut te zoeken.
Het werd voor mij dan ook moeilijker om mijn ouders te overtuigen dat ik andere therapie nodig had.
Eén van de borderline verschijnselen is zoeken naar andere therapeuten om aandacht te trekken.
Ik wou maar één ding: hulp, echte hulp die mij echt zou helpen en niet meer pijn zou doen.

De EMDR-therapeut:
Na te hebben gezocht op internet voor traumatherapie/ specialisatie disociative stoornissen pfffff kwam ik bij een EMDR- therapeut terecht.
Ook weer in overleg met mijn ouders dat ik andere therapie wou allicht tegen het advies van de psychiater.
Ik wist dat ik iets anders nodig had en wou geen tijd verspillen aan niet-effectieve therapie.
De eerste sessies verliepen goed, alleen ging de verwerking trager dan het gemiddeld ging met EMDR.
Tot een sessie waar iets omhoog kwam waar ik helemaal niets meer van wist donker en een kist. Plus Een jongen die een jaar ouder was dan ik die mij misbruikt had: intimidatie en aanranding.

Ik wist wel dat er iets gebeurd was maar snapte niet waarom die beelden terug kwamen. Ik dacht dat het mijn schuld was, iets dat ik zelf had uitgelokt. De pijn voelde ik niet omdat ik die ook niet erkende.
Tijdens zo een EMDR-sessie kwamen we daarbij terecht waardoor ik ging dissocieren ofwel niet meer wist waar ik was.  Het was alsof ik letterlijk terug op de plek was, niet bewust van wat er werkelijk rond mij was. Ik wist niet op welke plaats ik was verder kwamen er ook symoblische dingen omhoog zo als zwart, overal zwart een benauwd gevangen gevoel de kist. Veel later zou blijken dat dat de kist was toen ik nog heel klein was coloni dignidad satanisch ritueel misbruik ook bekend in nederland maar moeilijk te vangen criminelen,
Toen ze me er uit haalde door me er zo wat uit te rukken liep het mis.
Ik ging naar huis maar was nog steeds niet helemaal bekomen van de schrik waardoor ik niet goed oplette. De therapeut kon ook niet langer met mij bezig zijn tot ik helemaal tot rust was gekomen omdat haar volgende klant zou komen.  Er was geen tijd.
Dus ik mocht alleen wachten of gewoon naar huis gaan.
Waar je zeker van op aan kan als je in een wachtruimte wacht en niets doet is dat de beelden zo opnieuw weer opkomen.  Ik ben dan vertrokken naar huis maar was gedesoriënteerd waardoor ik bijna onder een auto terechtkwam.
De volgende sessies kon ze niet meer verder met me ze liep tegen een verdovingsmechanisme aan waar ze niets tegen kon.
Ik noem dit  het omhoog gaan, elk gevoel of emotie uitschakelen alsof je los van jezelf staat, los van de pijn.
Ook in het verloop toen ik samenwerkte met haar belde ik haar eens op midden in een paniekaanval omdat ik niet wist wat ik moest doen. Ze hielp me er wel uit maar haar moeder was overleden en ze liet een naar gevoel bij mij achter was kwaad op me.

Toen ik de volgende keer bij haar kwam op consult zei ze dat ik nooit mocht bellen tijdens een paniekaanval of tijdens angst. Ze zei dat ik dan maar een medicatie moest slikken.
Ze zei dat ik een dokter moest raadplegen.
Mijn moeder begreep het ook niet want de tweede keer toen ik in een paniekaanval lande kreeg ik evenmin begrip en steun, maar zij kon het niet weten of begrijpen. Mijn moeder is geen therapeut, die EMDR-therapeut wel. Na enkele sessies gaf ze aan dat ze niet meer verder kon ik had dit al zien aankomen dat ze ook niet verder ging kunnen. Dit was de zoveelste therapeut ik beschermde mezelf en ging in verdoving telkens.

In de tussentijd:
Ging ik op zoek naar andere hulp weer op internet gezocht op psychotrauma waardoor ik bij Ben lande, therapeut uit Nederland. Ging via het psycholoog.net forum na een melding te hebben geplaatst, een vraag waar hij op reageerde.
Hierdoor kon ik vervolgens zijn website bekijken.
Af en toe hielp hij me via de MSN webcam als ie tijd had en leerde hij mij EFT en TAT kennen, hoe dat werkte enz.
Hij toonde mij dat het onmogelijke mogelijk zou kunnen zijn.

In tussentijd liep ik nog altijd voor medicatie opvolging naar de psychiater waar ik ook zo ie zo al niets aan had. Ik was al aan het kijken om die medicatie stop te zetten.

Weer een andere therapeut:
Met Ben ver woonde zorgde hij ervoor dat ik in contact kwam met  een collega die werkt in Belgie.
En toen is de echte therapie gestart met veel pijn maar wel goed.
Er werd ingegaan op de opsluiting en op al de dingen die mij achtervolgden: beelden, gevoelens, pijn waarvan ik niet snapte dat het mij bleef achtervolgen. Het was toch al voorbij en gebeurd?
Ik dacht ook alles te weten maar naarmate de therapie verder ging werd het gekker, vreemder, raarder en enger.

Ik viel in beelden en kon er niet uit komen, iets dat ik alleen maar heb meegemaakt tijdens een paniekaanval.
Tijdens EFT gebeurde het ook. Ik viel in beelden, herbeleefde het en kon er niet uit komen.
Toen ik éénmaal uit de beelden was kon ik mij wel herinneren dat ik er in gevallen was maar wat ik gezien had of gevoeld had herinnerde ik mij niet. Dat terwijl je me echt voor straten ver kon horen huilen en half gillen zo groot was de pijn waar ik door ging.
Daar herinnerde ik mij nooit iets van hoe dat precies gegaan is. Vermoeden deed ik misschien soms wel omdat ik echt bang was om er in te vallen. Ik wist niet wat ik toen uitvoerde of wat er toen gebeurde.
Zo ging de therapie een tijd door. Ik was ook doodsbang om er in te vallen omdat er wel eens te weinig tijd zou zijn om er terug uit te komen.
Die angst voor de tijd was zo erg dat het ook gebeurde dat ik juist een kwartier voor het einde van de sessie er pas inviel. Het kon een half uur tot een uur duren maar daar was  i.d.d. geen tijd voor want de volgende klant wachtte.
Verder liep ook deze therapeut vaak tegen het mechanisme van verdoving zelfbescherming aan.

Enkele maanden later:
Het probleem tijdens EFT-sessies bleef zich voortdoen maar toen gingen we dieper in op de naam waarnaar ik nog steeds wil vernoemd worden: Vanessa .
Vanessa is de naam die ze me gegeven hebben in Chili.
Toen ik opeens daar aan begon te denken kwamen er wazige beelden omhoog. Ik dacht dat het iemand anders was die het had meegemaakt.
Het ging over een verkrachting van een baby.
Niet veel later kreeg mijn therapeut Ben emails. Ondanks dat ik bij zijn collega in Belgie liep kreeg Ben emails van andere namen, mails die niet door mij geschreven werden.
Ik merkte zelf ook wel dat ik tijd kwijt raakte en vaak niet meer wist hoe of wat. Ik slaagde er onbewust altijd in om toch steeds aan te sluiten op wat mensen mij vertelden waardoor het tijdverlies niet zo opviel.
Mijn pc was de plek waar ik vaak de meeste tijd kwijt raakte veilige plek.
En verder ook nog maar dan niet bewust.
Toen werd het mij verteld dat er wel eens sprake zou kunnen zijn van Meervoudige Persoonlijkheidstoornis (MPS) /Dissociatieve Identiteitsstoornis (DIS).
Ik kon het niet geloven. Dat kon gewoon niet. Ik had toch niet zo iets ergs meegemaakt?  Het waren zeker allemaal verzinsels, enz, enz.

Ook het beeld dat ik door mijn adoptie ouders over mezelf had gekregen speelde een grote rol in het herkenningsprocces.
Mijn adoptie ouders vertelden mij dat ik theatraal reageerde, overreageerde.
Mijn eigen interpretatie daarvan was dat ik tegen niet veel kon.
Verder werd ik ook beschuldigd van toneel spelen.
Dus ik dacht dat ik zo goed was in acteren dat ik wel eens om de aandacht te trekken een MPS/DIS klacht zou kunnen nadoen.
Ik lees namelijk veel boeken en had al een boek per ongeluk gelezen over dat onderwerp toen ik zocht bij psychotrauma i.v.m. herkenning zoeken.
Ik dacht dat ik in staat was om MPS onbewust of bewust na te doen, ook door wat mijn adoptie ouders over mij dachten en zeiden.

De therapeut ging nu verder maar in de veronderstelling dat er meervoud aan de hand was.
Hij nodigde de alters uit om te komen ook dat gebeurde ik was weer tijd kwijt en er werd gewerkt met de verschillende alters.
Vanessa 2,5 jaar
Nesje tussen 0 en1
Beiden hadden met zuid amerika te maken waar ik geboren ben. Vanessa had te maken met de overgang,  het opeens veranderen van land, ergens totaal anders gaan wonen. (Van Chili naar Belgie) later zou blijken dat er nog meer rotzooi achter zit bij alle delen.

Klaartje, tussen 4 en8, had te maken met tikken die mijn moeder mij soms gaf als ze erg boos was, tikken tegen de kaak. (Als slechtziende reageer je daar anders op omdat je het niet ziet aankomen)
Klara, 8 jaar, had te maken met een leerraar die mij opgesloten had in een donker lokaal waar er meer pijn, verdriet en angst geweest is dan ik zelf bewust wist of zag.

Er werd ook gewerkt met een zeer kwade alter:
Lindsy, zij was een razende beschermende alter waar je beter mee kon opletten. Ze had de taak om de kleinen te beschermen. In de regel was ze niet agressief maar als je haar aanviel viel zij jou ook aan.

Elke, waar wij toen van dachten dat zij de Inner Self Helper (ISH) ofwel de ziel was. De ISH delegeert over het systeem, ze leid en begeleid en zegt wie eerst moet behandeld worden.
Sandra hielp Elke met veel informatie en wist veel van de bovennatuurlijke wereld maar ze wist ook veel van het systeem.

De éne alter had meer hulp nodig dan de andere. In totaal waren er na verloop van tijd, ook via mail contact, 29 alter persoonlijkheden bekend.
Ieder had zijn eigen deel je kan spreken over enkele groepen.

De alters vanuit zuid amerika:
Nesje
Vanessa en nog veel anderen wat nog later uitkwam bij de christentherapeute

De thuis alters: die alles bewaren van thuis wat er thuis gebeurd is enz.
Sara
Fara
Klaartje
Aurélie de naam zo als mijn adoptie ouders mij altijd noemden toen ze me naar België hebben gebracht.

De school alters:
Nathalie
Luna
Mieke
Els
Klara
Lucy

alter met seksuele problemen:
Lissa Vienna Sjera

de beschermers:
Anja
Lindsy
Katja (soms verkeerde manier van beschermen ook Kara
katrien jolanda eliza voorkolen de verkeerde dingen van katja en kara

de helpende alters
Sandra  bovenatuurlijknkent heel het systeem stella therapeutische alter met estella en soraya en laika de sterk gelovige alter maar ook de krachtigste beschermer ondertussen werken ze al samen met katja katrien en kara

Zorg voor de kleintjes Laura Anke

Zorg voor het lichaam
Annelies

bang voor,de tijd maar ook bewaker van de tijd   Elize

traumas psychiatrie hulpverleners ene Marlies en Lientje

Dat waren de alters die toen gekend waren, een waar ermee gewerkt werd. Voorral met de schoolalters werd gewerkt.

Ik moest nog herkennen dat ik MPS had en de alters nog stuk voor stuk aanvaarden:

Het pijnlijke van het aanvaarden van MPS/DIS. Ik wilde het nog steeds niet geloven. Uiteindelijk bood Ben aan om van Nederland naar Belgie te komen zo dat er nog iemand extra zou zien dat ik echt meervoudige persoonlijkheidsstoornis had.
Hij bevestigde het dat het zo was. En dat was niet leuk. Ik wou het nog steeds niet geloven. Mijn moeder zei vaak dat ik fantaseerde, theater uithaalde en theatraal gedrag vertoonde. Ze zal wel gelijk hebben en die arme therapeuten trappen er gewoon in. En toch blijf Ben volhouden samen met de Belgische therapeut dat het zo was. De sessies werden ondertussen ook al opgenomen op video met mijn toestemming.
Na één van de sessies ging ik kijken naar de opnames. Je kon de verschillende klanken horen van het huilen, verschillende houdingen en uitdrukkingen. Elke alter kwam op zijn eigen manier naar voren en had een eigen uitstraling. Toen ik het uiteindelijk echt moest aanvaarden bleef het nog steeds moeilijk. Ook keek er later een psychiater naar de opnames en heeft mij ook bevestigd dat ik meervoud heb.
Dat het gewoon overduidelijk is. Dit werd gedaan omdat ik het dus helemaal niet wou erkennen.

In de tussentijd in overleg met mijn ouders wou ik zo ie zo de psychiater afronden.
Medicatie had geen zin, voor mij hielp het toch niet en verder ik verdeed mijn tijd bij die mensen die psychiater zijn maar er voor mijn gevoel niets van kennen omdat ze je helemaal niet verder kunnen  helpen.
Ja ze moeten er ook zijn die psychiaters, maar ik had echt veel tegen. Die mensen, psychiater, psychologen, grrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Dus in overleg slaagde ik er in om alle medicatie af te bouwen en uiteindelijk niet meer te moeten gaan naar de psychiater.
Toen ik wou afronden met de medicatie werd daarvoor door de psychiater zelf gebeld naar mijn moeder of het zeker mocht ik zou wel eens kunnen liegen want ik ben een borderliner er werd overleg gedaan met mijn moeder.
Ik had er niets over te zeggen ik was afhankelijk of mijn moeder goed zou overleggen of niet.
Het werd gelukkig geen medicatie meer en stoppen bij die psychiater.
In andere zin volgde mijn moeder nog steeds het advies op van de psychiater of therapeuten die we eerder gehad hebben: streng zijn, structuur!

Alleen met we met zo veel waren kon werkte die structuur niet goed, het werd er niet beter op in een latere kwetsbare fase van  het therapie proces.

Christelijke kerk:
Ik ging verder op zoek naar meer dingen die zouden kunnen helpen en kwam via via bij de kerk terecht: het evangelisch geloof.
Men geloofd in de geestenwereld, demonen en in de genezing van God.

MPS/DIS was iets moeilijker er zijn slechts enkele kerken die hier weet van hebben.
De meeste kerken dus niet.
Ik zocht naar genezing, en kwam bij Herstel terecht. Wat mijn therapeuten vertelden bevestigden zij door een woord van God dat het echt wel zo was dat ik MPS/DIS had.
Er was daar iemand die heel vaak voor mij bad.
Verder leerde ik daar ook het bestaan van demonen die bezit  kunnen nemen van mensen.
Maar goed dat ik dat daar leerde dat het bestond.

Enkele maanden later tijdens therapie
Er bleven maar problemen ontstaan met alterpersoonlijkheid Katja en Kara die zelfmoord wilde plegen en ook aan zelfbeschadiging deed. Er werd gemaild door Sandra dat er ook wel demonen bezit van ons konden nemen en enkele aan ons vastzaten.
Zij vertrouwde bovendien Elke niet die als ISH/de ziel werd gezien.
Daar moest zij niets van weten en ze verzette zich er ook altijd tegen.
Sandra beweerde ook dat er vloeken over ons waren, vooroudervloeken, generatievloeken.
De kerk praatte daar ook veel over en Sandra was een paranormale gelovige alter.
Via via kwamen we dan terecht bij een prediker die ook de bediening deed van bevrijding voor mensen. Hij  bad om ze vrij te zetten van demonen en vloeken maar ook bad voor genezing. Dat was in Nederland.
Naar zijn dienst ben ik vaak geweest de eerste keer samen met mijn Belgische therapeut, andere keren samen met een vriendin en ook vaak alleen.
Maar het bestaan van alters begreep deze prediker niet.

Even terug – de kerk en exorcisme:
Toen ik bleef doorgaan naar zijn diensten was er een dag waarop ik naar voren kwam om te stoppen met roken.
Daarvoor liet ik toen bidden. Heellaas hervallen.
Later vertelde ik in het pastoraat bij de nazorg dat ik rookte om de stemmen te onderdrukken en rust te vinden. Toen werd er gebeden voor bevrijding, alleen het bidden in zo een kerk met drie mensen is heel heftig. De alters werden bang en demonen schuilden achter de alters.
Dat werd dus een groot trauma waardoor ik bang werd om nog voor mij te laten bidden.
Later had ik iets van God weet wie de alters zijn en wie de demonen zijn zo als ik ze toen noemde.
Dus zal hij wel de demonen van mij weg halen en de alters met rust laten.
Ik zocht verschillende kerken op en zelfs een exorcist maar die vertrouwde ik om de één of andere reden niet meer omdat er iets niet goed voelde, ook hij erkende het bestaan van alters niet.
Hij praatte alleen over overledene die zich aan mij hadden vastgehaakt ofwel dolende zielen.
Maar van het duistere soort iets wat vaak terugkeert in echt katholieke kringen alsook mediums paragnosten chanelaars die ik ook bezocht heb.
Het voelde voor mij niet goed dus daar ben ik ook weer bij weg gegaan. Ondertussen ondanks de schade die er berokkend is. Er is een alter door dit hele gebeuren er bij gekomen; Saartje.  Ik heb veel kunnen leren ook over het bestaan van overledene die hier rondzweven als dolende zielen die zich ook aan je kunnen vasthaken.
Naast dat er er entiteiten (overledene) zijn, zijn er ook demonen ?????????

19 mei 2008 christelijke pastoraal hulpverleener

Een kort maar ook krachtige kennis met liefdevolle en eerlijke hulpverlener.
Hoewel onze therapeut veel goeds deed hadden wij altijd al de voorkeur voor christelijke hulpverlening omdat deze mensen veel meer mogelijkheden hebben dan gelijk welke andere hulpverlening.
Via Wilkin van de kamp www.geborenomvrijtezijn.nl ben ik terecht gekomen bij een christen therapeute een prachtige vrouw liefdevol zonder oordeel open en oprecht van uit het diepste van haar hart.
Zo een zuivere oprechtheid heb ik nog nooit ervaren bij therapeuten uiteindelijk bleek er altijd wel iets mis te zijn.
Hoewel ik er maar 1 keer geweest ben is dit consult mij altijd bij gebleven zijn wij dit nooit vergeten.
jammer genoeg lukte het niet door omstandigheden met mijn ouders en een conflict met alter lindsey waardoor wij gedwongen werden een wereldse kwakzalver van een psychiater te betalen waar we zo ie zo nul vertrouwen in hadden daardoor draaide onze plannen in de soep om op ons tempo ivm niet het volledig systeem onze andere therapeut hoe je het ook draait of keert die toch veel voor hen had gedaan los te laten.
En hadden we het geld niet om bij jackie te gaan en de overschakkeling geleidelijk aan te doen alles draaide in de soep.

Het verdere verloop van het therapie proces:
Ondertussen werd er verder behandeld bij de Belgische therapeut.
Er werd naar elke alter afzonderlijk gekeken.
Maar er was een probleem.
Die therapeut had een erg drukke praktijk en weinig tijd.
Hij deed zijn best maar anderhalf uur was echt anderhalf uur.
Sommige alters hadden het daar moeilijk mee en vooral één alter waar we het bestaan nog niet van wisten.
Op een gegeven moment tijdens behandelingen kwamen we tegen het zelfde verdovingsmechanisme aan lopen als dat we bij de EMDR-therapeut hadden.
Ondertussen gingen we wisselend op consult bij Ben zonder dat onze adoptie ouders dat wisten.
We gingen naar een dienst in Nederland, zeiden dat we daar ook naar toe gingen, maar gingen de volgende dag naar Apeldoorn op consult.
Dat waren zware dagen voor ons. Dit hebben we enkele keren gedaan maar later zou blijken dat dat niet te doen is voor ons.
Dat we dus moeten overnachten ter plaatse de dag van het consult.

In het begin op consult bij Ben.
Het eerste consult op zijn praktijk.
We hadden al consultaties gehad via MSN-webcam.
Maar nu gingen we echt naar zijn praktijk.
Nou het eerste consult.
We hadden allemaal iets van nou eindelijk eens op consult naar die man achter de webcam.
Het consult die hij in Belgie gedaan had en de tijd die ie er voor nam beviel ons goed.
Nu hadden we iets van nou gaan we hem testen.
Is dat wel echt veilig?
Is het echt iemand die tot het einde wil verdergaan?
Iemand die het volledig wil oplossen?

Na verloop van tijd hebben we aangegeven aan onze adoptie ouders dat we veranderd waren van therapeut.
Naar de therapeut van Nederland zijn gegaan.
Dat vonden ze erg moeilijk.
Hun enige vraag: “Hoe lang zal die therapie nog duren?”
En wanneer ga je nu eindelijk eens kijken voor werk?
Wij dachten tsja wisten wij het maar, wij willen herstellen.
We werden i.v.m. prestatie behoorlijk onder druk gezet door onze adoptieouders.
Dat kwam door bezorgdheid en onwetendheid van hun kant.
Als zij niet willen begrijpen wat MPS/DIS is en alleen hun eigen overtuigingen volgen en die ze zo gezegd geleerd hebben van andere therapeuten kom je niet ver met iemand met meervoud.
Dit hebben wij genoeg mogen ondervinden.

Verder in Nederland
Nou het gevoel had ie in ieder geval wel steeds goed te pakken. We werden geregeld hartstikke ziek tijdens zijn consulten.
Misselijk en de gevolgen van misselijkheid i.v.m. trauma’s op het seksuele gebied (verkeerde dingen die gebeurd zijn door onwetendheid en geen ervaring door Liza korte tijd Call gril geweest) Als ik er klaar voor ben komt daar ook nog een aparte pagina over met uitleg voor degene die het willen lezen.
Er zijn later nog vele consultaties gedaan rond dat thema waar ik veel ziek door werd.
En soms nachten moest bij boeken i.v.m. overnachting omdat naar huis gaan echt niet mogelijk was.
Eén keer ben ik bij Ben thuis geland omdat ik nauwelijks op mijn benen kon staan doordat de sessie zo fel was.

Naast die wel heel pittige dingen werden er ook andere behandelingen gedaan.
I.v.m. angst voor examen van Mieke.
Angst voor slaan bij Klaartje, Saartje en Fara.
Soms duurde het een heel tijd voor ik durfde wegvallen. De kleinere delen kwamen gemakkelijker naar voren bij Ben.

Dus er werd veel gewerkt ook vaak ’s avonds, extra consulten.
Wij hadden zo veel hulp nodig dat we ons zorgen maakten over het financiele.

Het bellen – contact maken met de therapeut.
Was heel moeilijk omdat onze adoptie ouders maar niet konden begrijpen dat we soms echt lang aan de telefoon moesten gaan.
We hadden geen draadloos internet dus beneden werken als de ouders thuis waren was hartstikke onveilig.
Die wilden toch niet begrijpen dat we met meer waren.
Maar de nood aan hulp was zo hoog omdat we ook door de adoptieouders in sommige zaken getriggerd weren en onder druk gezet werden.
Als ze doorkregen dat we met de huis tel naar Ben belden werden ze boos want dat mocht niet. De druk werd zo groot dat we besloten om met de gsm te bellen.
Maar uiteindelijk werd ook dat te duur. Soms dus waren er momenten dat als we hulp nodig hadden we niet eens konden bellen.
Internet, mailen of MSN mocht maar vanaf 12 uur.
Terwijl als wij mailden moesten we hele dagen op internet kunnen.
Om bijvoorbeeld te weten wanneer we mochten bellen.
Of om hints te krijgen hoe we de problemen binnen het systeem konden oplossen.
Er is zelfs een periode geweest bij de gezinstherapie (voor EFT) waar we maar 3 uur op internet mochten. Voor ons een marteling.
Internet was het enige communicatie middel met onze therapeut.
De telefoon was verboden.
Zelfs als we de telefoontjes betaalden die we deden naar Nederland.
Het deed ons erg veel pijn dat zij het niet konden begrijpen en dat ze ons zo beperkten.
Want wij wilden herstellen en genezen maar dat werd alleen moeilijker door al die beperkingen.

De fatale crasch.
Uiteindelijk konden we de druk bij ons thuis niet meer aan.
En kon onze therapeut ook niet altijd helpen.
In augustus begon de crasch.
We kregen het moeilijk met overleven en creëerden telkens groepjes alters erbij.
Om alles toch draaiende te houden.
Wij moesten verbergen dat we meervoud waren omdat de adoptieouders het niet wilden accepteren.
Onze adoptieouders begrepen het niet en wilden het ook niet begrijpen.
Na verloop van tijd kregen we eindelijk draadloos internet en de beperkingen i.v.m. op internet gaan werden minder.
Die adoptie ouders hadden er minder controle over.
Toen konden we ook bellen met skype en dat maakte het bellen naar onze therapeut gemakkelijker.
Soms duurde het een heel eind voor ik weg viel eer en alter zich durfde vertonen. We namen al gouw een abbonement  op skype om goedkoop naar Nederland te kunnen bellen. Maar de therapeut had ook een gezin en niet altijd tijd om te helpen als het nodig was ook al deed ie zijn best.
Er kwamen altijd maar alters bij de moeilijkheden om het systeem overeind te houden waren erger en erger.
En de entiteiten die ons pijn deden waren ook erg.
Met de tijd ging het van 29 naar 80 alter persoonlijkheden.
Er kwamen poortwachters bij naast een hele hoop therapeutische alters.
Door de cursus die ik gedaan had om therapeut te worden werd er daar op gesplistst en werden er enkele therapeutische alters gecreeerd.

Op een geven moment toen we in de moeilijkheden waren had Ben bijna tot helemaal geen tijd voor ons. Zijn schoonmoeder kwam met kanker te overlijden in een spanne van 2 weken. Er was geen mogelijkheid om te bellen, hij  was daar erg nodig.
Wij waren dieper en dieper aan het crashen en de angst om in een instelling te landen vanwege het niet meer goed kunnen verbergen werd alleen maar groter.

Het systeem liep niet goed, het liep daar allemaal fout.En we werden onder druk gezet door onze ouders.
De één na de ander was aan het opgeven. Uiteindelijk wilden de één na de andere alter onder de trein springen. Liever onder de trein dan in de instelling landen.
Er waren nog enkele alters die hun laatste krachten gebruikten om te overleven terwijl er al een hele hoop iets hadden van zelfmoord als we dan toch zullen moeten opgenomen worden.
We konden niet meer  verbergen hoe slecht het met ons ging.
De oorzaak dat het slechter ging was een combinatie van de druk die onze ouders op ons uitoefenden en het feit dat de hoofdpersoonlijkheid, Vanessa,  in een zwaar verwerkingsprocces was.
Vanessa had veel herbelevingen en werd veel binnengehouden maar dit zorgde voor grote belasting in het systeem.

Uiteindelijk werd het besluit genomen om een week in Nederland te overnachten ook al had onze therapeut moeite om met tijd vrijmaken.
We betaalden voor overnachtingen tot we het financieel niet meer konden betalen.
En vanaf dan werd er voor overnachting gekeken bij een Kennis voor enkele nachten.
En vervolgens bij Ben thuis.
Het ging echt verkeerd lopen.
Sandra zag vaak rode lichten als we dachten van kunnen we na die nachten die we betaald hebben echt niet terug naar huis.
We kregen gevaarsborden en allerlei tekens dat het niet slim zou zijn dat het fout zou lopen.
Onze therapeut, ook al was dat moeilijk, besloot om ons dan op te vangen.
Toen we daar waren hebben we veel gerust, werden we begrepen en lieten ze ons onze gang gaan.
Als we hele tijd op de bank lagen was dat niet erg.
Als we het moeilijk hadden werd er op ingegaan zodra Ben thuis was en ook zijn vrouw deed heel veel voor ons.
Er werden vele avondconsulten gedaan soms dagconsulten.
Vaak als er echt nood was en als de alters het erg zwaar hadden werden er consulten gedaan. Soms tot 01u ’s nachts.
Zowel voor Ben als voor ons en zijn vrouw was dat erg zwaar.
Wij als alters voelden dat het voor spanningen zorgde in het gezin. Stella voelde het, en Sandra zag het.
Maar we  konden er niets aan doen, wij moesten herstellen. Eerst moesten de alters herstellen van de opgelopen schade pas dan kon er heel wat werk gedaan worden bij de hoofdpersoon Vanessa.
Zo bleven we twee weken bij Ben overnachten met heel veel therapie.
waar wij nauwelijks konden slapen het lichaam had ook erg veel pijn zelfs momenten dat we bijna niet konden lopen van de pijn op het lichaam.
emoties die vastzaten op het lichaam die zo heftig waren waardoor het op het lichaam te voelen was naast het psychisch voelen.
Zelfs al hadden we daar de hulp die we konden krijgen en de ruimte toch deden we soms ons best om te verbergen alleen daar werd het direct gezien als het moeilijk ging en we toch weer een extra interventie nodig hadden.
Verbergen, probeer maar bij een therapeut die het alter systeem door en door kent en ook de subtiele signalen oppikt.

Hoe reageerden mijn adoptie ouders er op? de gevolgen.
Toen we in Nederland bleven kregen we dreigtelefoontjes dat ze de politie gingen bellen.
Stella die toen de telefoontjes deed kon er niet meer mee weg.
Lindsy kwam naar voren maar ook zij kon niet vooraan blijven en daardoor kwam Vanessa vooraan.
Er ontstond een fixe paniek aanval waardoor de therapeut nog tot 2u ’s nachts heeft moeten helpen om ons uit de paniek te helpen want er waren ook enkele andere alters geschrokken.
Onze adoptiemoeder heeft dan gebeld met mijn therapeut toen wij de tel hadden dicht gehooid en niet meer opnamen.
Waardoor onze therapeut het dan heeft opgelost met onze adoptie moeder.
Maar dit incident heeft ons wel in stress gebracht.
Onze adoptie ouders hadden veel invloed op ons en konden ons bang maken als ze dat wilden.
Maar gelukkig werd die druk ook weggenomen.
Waardoor ze uiteindelijk accepteerden dat ik niet per direct naar huis zou komen.
Maar of ze zich zouden inzetten en proberen te begrijpen hoe ons systeem in elkaar zat. Het zou blijken dat dat nooit het geval zou zijn.

Na verloop van tijd in Nederland
Toen we terug ons geld kregen voor de volgende maand werd er ons verteld dat we op hotel moesten.
Omdat het niet verder ging bij onze therapeut overnachten.
We hadden toen al een hele hoop sessies er op zitten.
We waren bang om die veilige omgeving van begrip en steun te verlaten.
Maar het systeem was al wat aangesterkt.
Er was veel gedaan.
Toen gingen we dus op bed-and-breakfast en bleven daar nog twee weken.
In deze twee weken kregen we consulten en werden verder geholpen op de tijden die Ben tijd voor ons had en reserveerde voor ons.
Dit was een hele pittige periode.

Terug naar huis.
Geen van ons durfde het aan om naar huis te gaan.
Maar ook daar in deed de therapeut wat hij kon.
We spraken af met onze adoptie ouders op een plek waar ie toevallig cursus zou geven.
Daar besprak onze therapeut hoe zij het beste met ons konden omgaan, hij gaf hen advies.
En lieten wij ons zien onder begeleiding van onze therapeut.
Je zou denken dat dat geholpen heeft maar het tegendeel is waar.
Ik denk nog steeds dat het onwetendheid was en dat ze gewoon niet anders konden of niet anders wilden leren denken over ons.

verder verloop in Belgie.
De betalingen van de consulten meer nood aan hulp.
Het werd moeilijker voor tijd te krijgen van Ben om hulp.
Dus namen we het besluit om telefonische consulten te betalen twee keer per week.
Zo dat we zeker onze tijd en ruimte zouden krijgen zonder uitzondering.
Het was heel zwaar voor ons financieel maar we moesten onze tijd krijgen anders konden we nooit herstellen.
En de centen moesten ook binnenkomen bij onze therapeut.
We deden toen twee consulten per week en gingen één keer om de twee maanden naar Nederland voor een lang consult.

Uiteindelijk riepen we de hulp in van een ander spritueel therapeut om mee te helpen omdat Sandra problemen had met spirituele zaken en dat niet opgelost raakte.
Op een avond voelde Ben de aanvallen en waren ze met drie aan het helpen ivm zwarte flitsen en de zwarte kant die aanviel.

Ook in die tijd leerden we dat we een gids hadden en leerden we ook dat aartsengelen bestaan en andere engelen.
Dit leerden we via iemand die ze ook kon horen op een para- forum dat we iemand leerden kennen.
Toen werden we vaak geholpen door boven.
Na dat oplossen van de zwarte kant begonnen de integraties en hielpen de engelen, aartsengelen mee.

Probleem met Stella.
Stella was boos op onze therapeut en liet niet meer toe geholpen te worden.
na verloop van tijd werd de therapeut strenger.
Waar er een mail op een avond gestuurd werd naar Stella waardoor ze helemaal doorflipte.
Bij ons rees de vraag van Sandra of ze niet beter Stella lieten behandelen door die sensitieve therapeut die helderziend en heldervoelend was.
Of dat we een crisis-integratie lieten doen omdat de hoofdpersoon Vanessa sterker geworden was door al het behandelen en er al een reeks positieve integraties waren gedaan van alters die al goed behandel zijn.
Uiteindelijk werd er in overleg met boven besloten om toch maar de nood- integratie te doen.
Ben kon Stella niet helpen omdat Stella zelf niet wou.
Maar nadat Stella geïntegreerd was Vanessa kon wel weer geholpen worden.
Waren er meer mogelijkheden inzichten.
Deze integratie van Stella deed veel pijn en zorgde voor destabilisatie waar we gelukkig goed begeleid werden door Ben.

Therapie samen met de sensitieve therapeut.
Ben zou om voor een liesbreukoperatie er even uit liggen niet kunnen helpen.
Maar wij konden geen enkele week zonder therapie.
Dus werd er gekeken welke therapeut er eventueel zou kunnen helpen.
Sandra keek daarvoor en het werd die sensitieve therapeut.
Omdat we eerst die persoon live wilden testen werd er een afspraak samen met hem geregeld.

Maar van boven uit hadden ze ook al plannen om iets te behandelen samen met die sensitieve persoon.

Ritueel misbruik in vorige levens en ritualistisch misbruik in dit leven. (Misleiding nooit opgelost zou later blijken)
Vooraf gaand in de telefonische consulten zag Sandra aanvallen van zwarte vlekken. Die deden ons heel de tijd pijn zodra er over dat ritueel misbruik werd gepraat. Sandra werd erg kwaad op onze therapeut omdat ze ook bang was voor wat die zwarte vlekken haar gingen aandoen.
Ook kreeg ze vaak toekomstvoorspellingen door die die zwarte vlekken veroorzaakten om haar bang te maken.
De donkere energie pakte haar aan op haar zwakste plekken.
Op een gegeven moment had Sandra onze therapeut verboden om nog aan dat ritueel misbruik alleen te werken. Het mocht enkel met iemand die erg sensitief was. En die net als Sandra de gaven van zien had.
Na verloop van tijd en na zoekwerk over wie we vertrouwden kwamen we bij enkele healers terecht.
Diezelfde sensitieve therapeut die in de week dat onze therapeut afwezig was  werd geselecteerd om ook daarbij te helpen.
Naast de hulp van nog twee andere healers.

We kregen eerst een consult met een collega van Ben die ook werkte in zijn praktijk. En de keer er op dat we naar Nederland gingen kwamen we in contact met de geselecteerde therapeut.
Waar er in tussentijd op een avond al een felle interventie was gedaan door nog een andere healer en Ben en zijn vrouw.
Toen we werden aangevallen door de entiteiten???? Wat er van aan is is nog de vraag.

Terug in Nederland behandeling ritueel misbruik. Deel 1
Sandra wou perse die behandeling op zich nemen er alleen doorgaan.
Sandra wou Vanessa sparen.
Samen met die sensitieve therapeut gingen we er door, we werden erg fel geholpen door boven.
Er werd ook een healing gedaan waar we op de tafel moesten liggen.
Met we heel veel ervaringen hadden met misbruik voelde dat voor Sandra en mij erg lastig.
Ik blokkeerde helemaal tot ik weer veilig op de grond was.
Toen kwam er weer heel wat pijn en verdriet los i.v.m. dat misbruik.
Hoe eng het was en hoe bang we waren voor het bovennatuurlijke. Sandra ging door heel die pijn en angst.
We werden goed opgevangen en hadden ook het vertrouwen i..v.m die sensitieve persoon die ook kon zien.
Hij zag ze ook en kon ze afweren samen met boven.
Dat kon onze therapeut niet hij voelde ze wel maar kon ze niet zien zo dacht Sandra er over;
Omdat zij heel bang was maar het waren ook geen lichte wezens.
Er waren ook nog vooroudersvloeken die ook moesten opgelost worden.
het was schitterend team work onze therapeut deed EFT en TAT en die andere sensitieve therapeut gaf soms zinnetjes en werkte met healing.
Hij luisterde wat onze gidsen te vertellen hadden want ook die konden helpen in de sessie want die therapeut hoorde ze.
Ben was ook hartstikke intuitief maar Sandra vond dat er nu helemaal geen fouten meer mochten gemaakt worden i.v.m. de integraite en ook omdat het het laatste stuk was i.v.m. dat ritualistische.

Behandeling met die vervanger:
Toen hadden we telefonisch die week dat onze therapeut niet kon helpen vervanging.
De sessies waren idd pittig hij hoorde ook onze gidsen maar ook weer heel gedoseerd.
Dat we in erg heftige emoties zouden landen was heel uitzonderlijk altijd op het randje gedoseerd.
Waardoor de pijn tijdens die laatste consulten beperkt en gedoseerd was.
Was voor ons best wel een leuke pauze na al dat zware pijnlijke werk en intens verdriet werk.
En spirituele angsten konden toen ook samen met hem en onze gidsen besproken worden, Dat vond Sandra heerlijk omdat ze zich toen wat meer begrepen voelde, erkend voelde.
Op dat bewuste terrein.

Daarna nog een reeks consulten gehad aan de tel met nog een keer vervanging van die andere therapeut.

De laatste keer naar Nederland – ritueel misbruik deel 2 totale integratie.

Het was Sandra haar verlangen dat Vanessa (ik) niets zou moeten doorlopen van dat rituele misbruik enkel maar de vage belevingen.
Maar geen herinneringen.
Ze wou pas integreren als het helemaal opgelost was.
De avond ervoor werd de voorlaatste zware entiteit  de laan uitgestuurd ??????? en was de integratie al begonnen.  Iet dus was een Faek integratie zou later blijken. Dit gebeurde bij een vriendin toen we aan het praten waren met een sjamaan die beiden ook sensitief waren.
Waar we al een tijd contact mee hadden.
En ook in tussentijden een keer een week bij gelogeerd hebben en ook bij een kennis van haar.
Waar we dan uiteindelijk toch het contact mee gebroken hadden.
Maar hielp wel voor ons herstel proces als we er in die tussentijd eens uit de thuis omgeving waren.

Dus we kwamen in Apeldoorn aan voor die sessie.

En bleek dat Sandra haar verlangen niet werd beantwoord.  Ik, Vanessa, moest het ritueel misbruik ook doorlopen.
De sessie werd heel goed begeleid maar was heftig ook omdat ik geregeld omhoog steeg.
Ik leerde in die tijd ook nog maar net hoe het voelde voor Sandra om energieen te voelen en was daar best wat bang voor.
Was ook nog maar een korte tijd bezig mijn gids te leren vertrouwen.
De sessie was heel pittig maar wel goed.
Er moest wel doorgedaan worden anders moest ik nog eens terug keren naar Nederland.

Toen is de totale integratie gelukt?????
veel later zal blijken dat er toch ergens niet volledig geïntegreerd is ook al ben je altijd aanwezig en krijg je alles mee toch kan er blijkbaar sprake zijn van een onvolledige integratie.
(dit wordt nog aangevuld ivm dit proces nog lopende is) 

Erna.
Er moesten nog wat dingen opgelost worden, afwerken.
De integratie was dan wel gedaan maar er was nog wat werk.
De gidsen van boven hebben op een gegeven moment al de splinters aan elkaar gelijmd de energie toevoer die er toen was was enorm sterk.
Die dingen gebeurden bij mij altijd ’s avonds.
Verder was er ook nog wat therapie nodig om nog enkele resten op te ruimen om nog sterker te worden als mens.
Op Seksueel gebied waren er gebeurtenissen die bleven terugkeren.
Altijd maar opnieuw en opnieuw. (herbelevingen)
Ik had er al therapie op gedaan om dat verder op te lossen maar dat lukte niet om dat hele diepe op te lossen.
Uiteindelijk ben ik terug naar de kerk gegaan en heb ik terug voor me laten bidden. (er werk wel bevrijding gegeven maar later zou blijken dat er nog steeds problemen zijn op dat thema)
Ook een tijdje muziektherapie heeft mij enorm geholpen verlichting geboden (nachtmeries beelden die terugkwamen, verwerking verlies echte moeder)  hoewel therapie altijd duur blijft en het op bepaalde dingen wel werkt op verwerking (verlies echte moeder) en andere thema’s bv verlichting bied maar niet volledig hersteld BV (thema sexualiteit). Muziektherapie kan bij christenen ondersteunend werken ik raad de individuele analytische versie aan daar speel je met de therapeut en bepaal je zelf het soort muziek. Ouders en begeleiders of jijzelf kunnen duidelijke afspraken maken als je bepaalde muziek niet in de therapie wil hebben.
Na? totale integratie  is er nog een lange weg te gaan kom je gaandeweg tegen waar je nog aan moet werken.

Kort terug bij een psychiater

aanleiding paniekaanval Mieke op school. Angst voor mannen op de bus als ze te dicht bij ons zaten.

mannelijk therapeut geprobeerd we wisten toen nog niet dat we nog niet geintegreerd waren liep uit op een conflict en de direct weer angstig en nooit meer een voet in de praktijk gezet. Hij was zeer dominant en wist alles beter viel ons aan als we in verdediging gingen hebben we jammer genoeg vaak met mannen.  Waarrop hij ons aanviel dat we fout zijn. Ook toen we hem wezen om vlak voor zijn verlof ELDR te starten dat we dat niet verstandig vonden voelde dat voor hem bedreigend aan en viel hij ons weer aan ik ben de psychiater en weet het wel jij bent een patient en moet niet denken in mijn plaats. Maar wij kennen ons systeem reacties en revalidatie na EMDR. Nooit meer zo iets we zijn letterlijk gevlucht bij hem.

2014 december januari

Die periode viel ik diep terug in de problemen met dat thema seksualiteit en dacht ik echt dat ik de Heer kwijt was.
Het volledige verhaal staat apart op de site onder sexualiteit ivm dit enorm kan trigeren.
De heer heeft me toen uit dat diepe dal gehaald zeer zwaar en pijnlijk was dat 1 van de weinige keren dat ik letterlijk alles bij elkaar heb gehuild en gegild van de intense pijn verwarring tegenstrijd enz.
Heb liever alles rustig hou niet van dergelijk spektakel alleen bepaald de Heer de manier niet jij.
Gelukkig was het nogal laat en waren er maar enkele broeders en zusters aanwezig toen dit gebeurde.
Hoewel ik nog steeds geen vrede en stabiliteit gevonden heb op dat thema heeft het mij wel geholpen om nooit meer te dneken dat de Heer mij zal verlaten als ik weer eens de mist in ga.

2016 terug naar de christen therapeut.
Ivm ik met dat thema blijf hervallen en de mist in gaan tot ver soms in de diepte en ik er geen vrede mee heb heb ik besloten om opnieuw hulp te zoeken. blijkt een alter te zijn meerdere zelfs heeft met chili te maken en is nog steeds niet opgelost.

Ik kon kiezen tussen EMDR therapie had al contract gelegd met de hoofd trainer maar toch hield iets mij tegen om de stap te zetten.
In België ben je max 50 eur kwijt per consult.
IK overwoog NL bij de christen therapeut ivm ik mij daar die éne keer zo prettig heb gevoeld en ik bij mijn principe blijf dat christelijke hulpverleners die echt oprecht werken nooit falen ivm ze samen werken met de Heer en er staat namelijk geschreven dat mensen falen MAAR DE HEER FAALT NOOIT OF TE NIMMER. christelijke hulpverlening indien ze op de juiste plek hulpverlenen en de gaven die de Heer hen heeft goed gebruiken hebben meer mogelijkheden dan wie dan ook.
zo denk ik er over.
Dus ik twijfelde ivm het prijskaartje om de stap te zetten toch bleef iets mij tegenhouden om de volledige stap te zetten naar EMDR.
uiteindelijk maar aan mijn gevoel toegegeven en heb ik bij haar en de Heer aangeklopt.
Het was geen makkelijke stap zou ze mij wel willen helpen??
Ik heb al jaren niets van mij laten horen soms wel eens kort per mail.
Consultatie plus trein kosten zal mij 100 eur kosten dat wordt onmogelijk hoe krijg ik dat voor elkaar???
Wie niet waagt niet wint toch wel met de nodige onzekerheid gebeld naar haar zowel ik als mijn geleide hond waren direct welkom toch bleef ik het moeilijk vinden en kwam er altijd wel iets tussen op financieel gebied waardoor ons eerste gesprek even op zich liet wachten.
De stap is dan uiteindelijk gezet het is natuurlijk heel zwaar en moeilijk maar goed.
Ivm dit proces nog lopende is wordt er soms bij geschreven. geen idee maar dat dit een goed einde krijgt geloof ik zeker ivm de Heer het daar voor het zeggen heeft en de christen therapeute een dame is die volledig open is om te ontvangen en door te geven van de Heer en zich zelf zeer neutraal kan opstellen in volledige waarheid. De heer mag dan wel werken de persoon die de hulp aanbied moet zelf ook oprecht en open zijn om te kunnen werken met de Heer er komt meer bij kijken dan je denkt. Ik heb vertrouwen in beiden al weet ik dat ik hiermee de moeilijkste weg heb gekozen ivm de Heer niet om de tuin te leiden is en ik nogal wat vlucht ontkenningsdrukjes ken aangeleerd bij andere therapeuten ivm ik mezelf soms wel noodgedwongen moest beschermen tegen hen.  De Heer kent de zijne door en door dus zullen mijn automatische veelal onbewuste  trucjes niet werken gelukkig maar de Heer weet gelukkig ook wel waarom ik doe wat ik doe en weet ook precies hoe hij met mij moet omgaan. En de christen therapeute heeft ook al heel veel ervaring in haar hulpverlenend werk met zwaar verwonde mensen. (ik zou een ieder naar haar doorverwijzen die lijd aan Dis mocht zij je niet kunnen helpen ivm te druk je weet maar nooit zal ze je zeker verwijzen naar een betrouwbare en ervaren collega waar zij vertrouwen in heeft daar ben ik zeker van. Toen we achter de volledige waarheid kwamen en het systeem instorten ivm al de gruwelen een ware hel heeft ze ons een week opgevangen waren heel zware tijden. Ook daar vaak ziek en gesloopt op de bank beland  Zijn we nog steeds dankbaar voor.

Augustus 2017

Toch maar weer een teleurstelling ik ben nu al een half jaar in behandeling in het begin ging het kreeg ik veel steun ivm er nare dingen van ritueel misbruik en programmering omhoog kwamen. Ik wil op deze dingen van chili niet te veel zeggen omdat er nog veel zit of onvoldoende hersteld is en mezelf trigeren is niet zo handig lijkt me. en oneindig veel triggers en ik snachts soms in de problemen kom ivm naar het water willen gaan. In het begin wist ze dat goed op te vangen maar naar blijkt ben ik een te zware client voor haar en heeft ze die opvang gestopt indien nodig in plaats daarvan dreigt ze met politie en psychiatrie een pijnlijke teleurstelling geen enkele therapeut zelfs de beste kunnen mijn problematiek aan duurt te lang zet me niet genoeg in put haar uit waardoor ik ook op haar niet meer echt kan rekenen geleidelijk aan wend ze zich van mij af laat ze me los en komen de dreigementen als het weer eens moeilijk haat er lijkt geen eind aan te komen ondanks haar goede bedoelingen al voelt dat niet meer zo. Nergens ben je veilig en alles is maar tijdelijk dan beginnen ze je los te laten en onder druk te zetten niet omdat ze het slecht met je voor hebben maar omdat je faalt niet snel genoeg betert en dat heel belastend is eerder niet meer kunnen van de hulpverlener ook al wil ze wel.  Hoe dit zal eindigen weet ik niet maar als je zwaar geprogrammeerd bent van jongs af aan doorlopend lijkt behandeling of een goed eind onmogelijk. Het is telkens bang afwachten red ik het wel? Ze laat me meer en meer los neemt meer en meer afstand dreigt zelfs met politie en psychiaters .overleef ik dit ? is het nog veilig of betrouwbaar? Ik mag haar niet meer Bellen snachts in nood want dan stuurt ze de politie op me af en psychiatrie die nul ervaring hebben met mijn problematiek zal ik slagen of falen ik sta er alleen voor? Voorlopig blijf ik bij haar in behandeling ondanks alle angst en onzekerheden. Verboden slaagkansen ivm zij meer en meer druk op mij legt en afstand neemt twijfel ik sterk maar wat moet ik ermee? Kort gezegd je bent nergens veilig . ook al denk je dat te zijn. niemand is betrouwbaar alles is onzeker en veranderd. Mensen kunnen je wel een tijd uit de brand helpen maar als de brand blijft duren geven ze het geleidelijk aan op en volgen dreigementen. Niets is veilig. ivm ze mij te veel onder druk zette of beter Sandra en er voortdurend conflicten waren zijn we gestopt. Met een zware crasch die niet lijkt te stoppen als gevolg en nog minder vertrouwen in mensen. Ondanks dat hebben we via via contact gelegd met mensen die werken volgens de werkwijze van Wilkin van de kamp van vrij zijn. dit traject is nog niet opgestart het is bang afwachten omdat we ook niet weten wat er bij de christen therapeut aan misleiding geweest is en met hoeveel alters we werkelijk zijn. om nog te vertrouwen of geloven is niet eenvoudig we zijn al zo veel pijn gedaan of loze beloften. Het is afwachten maar het overleven wordt steeds moeilijker.

Via de huisarts die moeilijk voorschreef

verder slik ik xanax 2mg of xanax retard 2mg of temesta 2.50mg in hoge doseringen twee of drie keer per week om gewenning te voorkomen om te slapen. Lage doseringen hebben geen effect daarvoor is de angst te groot en de pijnen in het systeem.

soms tramadol 200mg of dafalgan codiene  1000mg tegen psychosomatische pijnen, isdn zalf om een bepaalde spier te doen ontspannen ook wit product van voltaren flexium  gel

gell wordt soms gebruikt gewrichtspijnen bij bepaalde weer omstandigheden

ivm de Medicatie van de huisarts onvoldoende was om te slapen hebben we de moet gevonden om naar een andere psychiater te gaan. Deze persoon had snel door dat we zeer bewust en intligent zijn en goed weten waar we over praten waardoor we de nodige medicatie krijgen om te slapen. Lerivon 90 of prothiadem 100Mg  alprozolam of rrivotril 4Mg diazopan 20mg of rohipnol 2mg.

verder is vrij zijn  al enkele keren bij ons geweest en hebben zij samen met de Heer en ons de sucidialieteit er bijna uit gekregen. Natuurlijk is bij lange niet alles verwerkt en 1 keer per maand wat te weinig is. en inmiddels zijn we er achter gekomen dat de mensen in naam van vrij zijn niet de richtlijnen volgen zoals in de cursus beschreven is. Alsook en dat insigne het belangrijkste ze vonden de afstand te ver en kwamen met veel tegenzin. Weer teleurgesteld. Dan wordt het echt moeilijk om christene nog serieus te nemen.

Kerk waar we nu gaan

ook krijgen we om de 14dagen hulp van een christelijke pastoraal werkster Anja van de kerk waar we naar toe gaan. Wat ook goed en nodig is Het verdere verloop  ivm dit weten  we niet wel weten we dat we een sterk georganiseerd team zijn zo lang we nog niet kunnen integreren. We hebben haar de cursusmatrieaal gegeven en zij volgt wel de richtlijnen ook in echte nood maakt ze een extra afspraak als het haar lukt samen met nog iemand. We hebben veel respect voor haar openheid en eerlijkheid en dat ze ons serieus neemt en niet alleen komt.

September 2018

Ze deed het goed  was geduldig maar heeft het omwille van persoonlijke omstandigheden moeten opgeven. Wat ook weer pijn doet. De kerk inmiddels daar is gestopt. Dus we staan weer alleen en moeten opzoek naar iets anders. We hebben wel een aangename gemeente in Aalst waar de voorganger ook weet heeft van onze stoornis. Deze verwees ons door naar nog iemand anders. Of het iets wordt weten we nog niet voor ons is er ook een grens om steeds opgegeven te worden en het maar alleen te redden.

besef dat we een profisionele maar zachtaardige psichiater nodig hebben die kennis heeft van dis

Ook ivm juiste medicatie of bespreken en ook trauma therapie doen om te kunnen integreren de christene en dat de combinatie hebben we nodig om vlotter vooruit te gaan.

via via zijn we nu bij een psychiater verwezen die heel goed bekend is met dis/mps hebben we al ervaren via gerichte vragen tijdens tel gesprek. Met sandra en stella. 13juni eerste gesprek indien het klikt om de 14dagen therapie alsook medicatie opgevolgd wordt. Afwachten dus we zijn de doorverwijzer die veel moeite voor ons deed om een betrouwbare te vinden. De doorverwijzer is zelf traumatoloog en heeft trainingen en ook bekend met dis/mps met hem had sandra en stella een goed gesprek.ivm dis veel geld kost heel dankbaar en de vriendelijke tel met de psychiater. Afwachten dus. Na drie gesprekken haf ook hij op. Hij vond het te ver reizen voor ons en kon ons door zijn drukke agenda er niet bij nemen.  Hij kon het ook niet hebben dat we niet openstaan voor hypnose.

augustus 2018

dan zijn we terug naar de pillendokter gegaan in Brugge die behalve pillen niets voor ons kan doen. Is hij ook heel eerlijk in.

september 2018

kerk Aalst Tom voorganger in Aalst in samenwerking met Janicca pastoraal werkster te Brugge begeleiden ons samen steun bied het wel maar ivm het vastlopen van Stella  die daardoor niets meer kan doen. het alleen zijn niet kan begeleiden  gebeurde vlak na onze geboorte dat we van onze echte moeder gescheiden werden en misbruikt en gefolterd werden of moesten toekijken of meedoen als onze moeder leed tot ze werd vermoord de moord bewaart amelia zij is gelukkig wel in het besef dat ze niet meer daar is in colonie dignidad zuid Amerika maar of ze het echt verwerkt heeft weet ik niet en of er onderliggende jongere alters zijn die Anneleen hoofd van de kleintjes beschermd.bovendien  Stella  denkt zelf onderdeel te zijn van het trauma en kan ze niet geholpen worden daarvoor is profisionele hulp nodig die we niet kunnen vinden door de financieele drempel geen werk vizueel beperkt en de noodzaak van paardrijden ons enige rust moment. Dis is een dure aandoening  en veel te weinig ervaren psychiaters. particulier ervaren psychologen is dat aaanbod wel ruimer maar niet voor  mensen met weinig geld wij als dis personen worden hierdoor gediscrimineerd. we zijn zeker dat nog andere lotgenoten wat dat betreft niet de hulp kunnen krijgen die nodig is dit vinden wij discriminatie.  Het ggz heeft daar ook nul kennis van. En coboys die maar wat proberen zoals ben Meijer heeft ons geleerd hoe schadelijk onervarenheid is,  ook jackie Van Noord wel heel ervaren maar heeft het totaal onderschat en ongewild of per ongelijk ons voor blok gezet op verschillende vlaken vanaf  juni 2017 einde samenwerking augustus 2017,

EMDR aye movemovend and reprocerering is een krachtig hulpmiddel mids juiste toepassing onze eerste EMDR therapeut wist toen nog niet dat we dis hadden. Ook EFT emotional freadom techniek is een goed middel maar ook hier weer is de juiste toepassing van groot belang.. psychoanalyse of soms cliëntgerichte therapie en cognitieve gedragstherapie werken bij ons niet de laatste twee therapie vormen kan liggen aan het verkeerd gebruik van deze twee laatste methodes. Ik heb heellaas te veel geleerd dan me lief is van fouten die therapeuten onbedoeld maken maar heellaas ben ik op een punt beland dat ik intern machteloos toe moet kijken. Het is me anders steeds gelukt door boeken te beluisteren en toen onze ogen beter waren boeken gelezen te hebben en door af te kijken wat de hulpverlener doen. Psychoanalyse blijf ik waardeloos vinden voor ons systeem. (Stella leiding innerlijke therapeuten) Sandra hoofdleiding van het systeem. Ik Stella Laika de gelovige Annelies voor dagelijkse dingen Elize die de tijd in de haten houd werken samen. We hebben geen idee hoeveel alters we hebben door de ernst aan de veelvoud aan gruwelen zijn vele complete gebeurtenissen gefragmenteerd in kleine stukjes  verschillende alters  die 1 gebeurtenis dragen verdriet verlaating vlucht naar het zogezegde veilige water ( we hebben bescherm altersom te voorkomen dat we naar het water gaan. Maar er geen uitkomst is voor Stella die nu blijkbaar alle trauma’s draagt zonder oplossing is het water de enige uitkomst. enz is versplinterd en verwarrend dat was ook hun doel ivm mind control en programmering  ik Sandra en Christina weten bijna alles maar voelen geen emotie. Stella voelt het soms wel.  In Nederland zijn ze gekend met ritueel misbruik het gebeurd de dag van vandaag nog  maar de meeste mensen doen liever aan struisvogelpolitiek of verklaren de client hek vandaar dat we heel voorzichtig zijn met info. Elke sexte heeft haar eigen codes en methodes die erg gruwelijk en ongeloofwaardig zijn in Nederland zijn er al meer organisaties die zich gespecialiseerd hebben in deze gruwelijke materie. Bv het boek Karen met de 14  persoonlijkheden die ze is komt ritueel misbruik voor wel niet duidelijk en met veel woorden maar met we gekend zijn met dat thema is dit voor ons oud nieuws in lichtere vorm. Sandra  Stella en Laika.

wie is Vanessa?

waar is vanessa ?

zo noemd het lichaam waar we in zitten maar door het direct weghalen van onze moeder en directe programmering in vele vormen hebben we ons nooit kunnen ontwikkelen tot een persoon. Vandaar dat er bij ons geen meest aanwezige bestaat ik Sandra ga aktijd met Stella het eerste gesprek aan met vele mensen. Mariska is er altijd als we naar de adoptie ouders gaan ze deeld echter niet haar ervaringen. Stella communiceert wel met haar maar ze lost niets zij steekt nog wel eens haar hoofd in het zand en ontkent dat ze bij het lichaam hoort dat Vanessa heet. Stella denkt dat Mariska dat doet om ons te beschermen ivm we de omgang met de adoptie ouders niet aankunnen. Sandra

beschrijving van Elize die Stella haar nood beschrijft::

ik voel me machteloos toch moet ik sterk zijn. Ik moet leiding geven want niemand begrijpt mij te veel geleerd te veel ervaren met onbekwame hulpverlening. mensen die kunnen helpen willen niet of kunnen niet of kunnen we niet betalen. Geen rechten voor mij. Steeds weer moet ik uitleggen hoe het moet. Ik kan niet meer ik ben moe ik ben uitgeblust, pijn en beelden overspoelen me het is te veel ik trek dit niet te veel gevoel van de anderen en mezelf tegenkomen. Zo veel beelden zo veel pijn ik stik ik kan niet meer ik wil niet meer uitleggen. Ik wil werken aan mezelf om verder te kunnen maar sta alleen met mijn kennis die ik niet op mezelf kan toepassen. Ik loop tegen muren aan ik sta blok.  Mijn kennis laat me in de steek voor mezelf. De pijn is scherp de beelden heftig toch moet ik sterk zijn zwak zijn mag niet heb te veel verantwoordelijkheid. Ik trek dit niet meer want kom mezelf tegen hou dit niet meer vol de schreeuw om hulp gil ik het uit niemand hoort me niemand ziet me of durven niet. Ik val in een bodemloze kuil ik redt dit niet lang. Mijn schreeuw om hulp is groot. Flits flits zoveel gevoel zo veel beelden pijn verdriet machteloosheid me vies en vuil voelen alleen op de wereld in ons systeem. Ik moet steeds leiding geven maar wie wijst mij de weg? Al de gevoelens en beelden krijgen een 9op10 of 10 op10 wie helpt mij?? Hut lukte mij steeds nu faal ik en gaat het licht uit ik trek dit niet meer maar hulp is er niet hoe nu verder ik weet het niet ik ben machteloos en loop vast kan niets meer in het systeem doen omdat hun problemen ook de mijne zijn. Wat zij zien zie ik wat zij voelen voel ik soms ga ik in regressie even klein als zij. Wat ik vroeger op afstand hoorde voelde voel ik volledig mee. Vandaar ik ben onderdeel van de trauma’s.Ik kan niets meer doen heb gefaald zit er zelf midden in. Ik wil op de trein door de beelden we weten allemaal hoe zwaar het zal zijn . We kennen Emdr en de ‘ogelijke gevolgen maar we hebben een netwerk en durven op de trein te gaan hoe pijnlijk ook.  Ook de veilige plek oefening kennen we. Maar de mensen zijn onwillig om metonymisch de zware EMDR trein op te gaan. Ik sta blok.

Elize voor Stella

voor alles en nog meer erge beelden die ik hier niet vernoem wegens de absurteiteit heb ik een score 9op10  Stella

Een blijvende steun die er wel altijd is

Is  onze trouwe blindgeleidehond Nalu steunt ons ook veel zonder dat ze het weet naast ons goed helpen op de baan is ze veel meer dan dat voor ons, ook Tommy onze kat draagt zijn steentje bij op zijn manier. En de paarden tijdens onze rijlessen om later op wedstrijd te gaan helpen ons ook veel. De paarden ook bij de adoptie ouders en school waren letterlijk onze enige echte veilige plek en stoppen we nooit ivm we daar tot rust komen. Ook het geloof is een steun en de kerk.

januari 2019

Het verloop met huisarts en psychiater loopt fout. De psychiater in be is storende zender. Wij wilden van al die benzos af en ervarden dat lyrica drie maal daags  150mg goed aansloeg savonds plus 75mg om te slapen dat werkte prima en was maar 1 product. De psychiater die al niets van dis kent heeft dat te veel verlaagd. 2maal 75 werkt voor geen meter lekker lijden overdag en savonds mag van de huisarts 150 i.p.v. 75mg  maar daar slapen we echt niet van . De uiteindelijke dosering dankzij de onervaren psychiater is 75mg smorgens en dankzij de huisarts savonds 150 echt een ramp die 75mg al te laag helpt niet op ons altersysteem en de pijn psychosomatisch gaat ook onvoldoende weg heel terug volle onrust in het systeem juist savonds  draaglijk en veel pijn!! Een hel die PILLENDOKTERPSYCHIATER DIE NIET WEET WAAR IE MEE BEZIG IS IN BE LANG LEVE BELGIE!!!.De huisarts valt niets te verwijten. De psychiater pillendokter wel. We hebben er genoeg van om steeds uit te leggen. Hoe kan een ongeïnteresseerde pillendokterpsychiater deftige medicatie voorschrijven met nul kennis van dis echt erg!!! Dat is België. we overwegen ons te laten helpen in Nederland door een ervaren psychiater ivm dis. Tenzij we hier nog deftige therapie vinden lijkt eerder onwaarschijnlijk. Of samenwerking met be en Nl ritueel misbruik is in be echt niet gekend en dis pfff loopt ook veel mis. Het kan zeker als er goede EMDR wordt toegepast dat de medicatie wat omhoog moet.  Emdr is super goed maar een zeer zware behandeling in het begin kan ook in fasen gaan wisselvallig bij ons ivm de complexiteit van onze trauma’s of we het nu leuk vinden of niet we zullen er allen weet van hebben. Ivm deze behandeling is het niet makkelijk iemand geschikt te vinden er komt veel bij kijken bij ritueel misbruik valt niet te onderschatten en lichtzinnig mee om te gaan. Iemand die genoeg op de hoogte is van degeheime technieken die ze daar toepassen en daar mee om kan gaan is goed. Maar standaard dis therapie is dit zeker niet. Wat ons betreft voor ons gevoel een level hoger.

februari

Nederland weet er veel van. Maar wil niet helpen sommigen hebben nul gevoel in hun hersens. En geld is zo belangrijk hoe zwaarder je  problematiek hoe meer ze vragen. Ook voor de Nederlander.

Verder is hulp voor een Belg onmogelijk wat de maatschappij van je ijst is dat je het paardrijden laat vallen. Ze zien dat als een luxe. Wat een hel is voor iemand met dis en zo goed als geen vertrouwen in mensen. Een leven dat alleen uit therapie bestaat is een hel dat kan ik niet aan. de waarheid is hard maar zo wordt je behandeld door de Belgische maatschappij. we zien wel verder.

Het staartje de maar na al die lange behandelingen en sessies bij Ben Meijer.

Na heel het verloop  van de therapie.
Alles was goed toch kwam er vaak bij ons de vraag ook tijdens de therapie het financiële.
We hebben het vaak gevraagd steeds kregen we het antwoord moet je je geen zogen over maken eerst je herstel.
Allemaal goed en wel maar later toen het allemaal afgerond was kreeg ik de klap.
De vraag was nu zijn we klaar wat is mijn schuld na overleg ik zal het preciese bedrag er niet opzetten maar mensen die kunnen rekenen zullen het wel weten ongeveer drie keer het bedrag van een digitale piano of dwarsfluit of drie maal het lagere loon van een hard werkende.
Op die manier wordt je gebonden, klemgezet aan iemand voor onbepaalde tijd naar gelang je het kan afbetalen.
Mijn raad is als je in therapie gaat overleg goed met de therapeut en sta er op dat je wil weten waar je aan toe bent.

.Geloof en herstel zijn belangrijk  op de manier die het beste bij jou past mijn persoonlijke keuze blijft bij hetchrtlijk geloo op nummer 1 allen niet altijd toegankelijk of correct.

soms niet direct volledig maar de Heer bepaald nog altijd zelf hoe hij je geneest in één keer of stap voor stap DE HEER JEZUS CHRISTUS FAALT NOOIT. Mensen echter falen vollop.
Laat je a.u.b niet vertellen door bepaald christenen dat als je nog ergens in blijft hervallen  dat dat je eigen schuld is en dat je niet goed genoeg wandelt met de Heer en dat hij daardoor boos op je is enz enz. Goed bedoeld advies van soms wettische christene maar enorm schadelijk bij mensen waar ernstig trauma en strijd aan de orde is.
Soms is dat wel zo dat je niet diep genoeg wandelt maar zeker als je hersteld van Dis/Mps kunnen er ook nog andere dingen meespelen onvolledige integratie of andere zaken. Dis/Mps is zeer complex en de enige die de antwoorden weet is de Heer Jezus zelf vraag het steeds aan hem en blijf vragen hij wijst je wel de weg en indien nodig vertelt hij je wel als je menselijke pastorale hulp moet inroepen hij weet als geen ander wanneer je iets alleen met de Heer kan oplossen door geloof en wanneer er toch nog een persoon dienstknecht van de Heer nodig is waardoor hij wil werken om jou te helpen.  Een verkeerd adres zal hij je nooit geven wij kiezen soms iets verkeerd door angst of op onze eigen manier die wij denken en niet goed genoeg te luisteren per ongelijk door al dat ruis. En soms wil de Heer je verschillende dingen laten ervaren om er over te kunnen getuigen later en andere mensen tot steun te zijn met jou getuigenis.

Want door zo iets te hebben als mps gebeurd het soms dat mensen pas na de therapie school kunnen proberen of kunnen verder studeren.
Wees op je goede de mensen bedoelen het goed maar dit zijn reële dingen die je kan tegenkomen bij gelijk welke hulpverlener.
Mijn raad is wel stel dat je werkelijk een zuivere christen therapeut hebt die je wil helpen tot het einde en waar je ook niet na de therapie financieel of op welke manier aan hem of haar gebonden bent geef dan wel een vrijwillige gave voor het werk dat ze gedaan hebben op termijn naar gelang je er voor kan en wil sparen dat is mijn tip en geen verplichting.
Het is ook bijbels uit respect voor die persoon en dat de  Heer die persoon gebruikt heeft.
Als ze het niet willen aanvaarden dat bedrag zou ik zeggen nou heeft het dan aan de Heer als  dank voor zijn werk.
Omdat dit alles bijbels is. zo denk ik er over je hebt een vrije wil en bent niets verplicht.
Ik hoop echt dat niemand dit hoeft mee te maken maar ik hou er niet van om dit achter te houden de waarheid moet gewoon doorverteld worden aan mensen en zeker mensen die al zo kwetsbaar zijn door de ellende waar je in vastloopt.
Of je het nu wilt of niet je bent erg kwetsbaar.

Nog problemen met sexualiteit

lees meer in getuigenissen sexualiteit

Dank aan degene die geholpen hebben

Dank aan  Ben Meijer
Met dank aan die sensitieve therapeut en de andere healers die geholpen hebben.

En die Belgische therapeut voor het beignwerk die hij gedaan had en zeker niet onbelangrijk was.

jullie bedoelingen waren goed ik vrees dat we psychische factoren gemist hebben.  Maar ik weet zeker dat zeker Ben nog mensen goed kan helpen. Hij heeft veel geleerd en veel expertise

Dank aan Jackie
Je bijzondere bediening is prachtig en je wil om oprecht te dienen.
Je hebt mij nooit wandelen gestuurd en de ervaringen veiligheid die ik bij jou mocht ervaren en wat ik nog zal ervaren is bijzonder stap voor stap.

mijn persoonlijke mening werk je samen met ongelovigen. Laat je je door hen helpen gebeuren er onbedoelde pijnlijk moeilijk te herstellen fouten maar zo lang je zelf blijft geloven  komt het goed. Dit is mijn persoonlijke mening en ervaring je hoeft het niet met me eens te zijn. Christenen maken ook fouten maar ze zijn ook te herstellen  meestal hersteld de Heer zelf dit soort fouten of brengt hij je bij de juiste mensen al dan niet gelovig die je het juiste laat zien ervaren van wat eerder in zijn kerk mis is gegaan. Of bij mensen algemeen.

verder in 2019

hoe moeilijk ook ik blijf leren van mensen paarden en situaties lang geen therapie meer gehad wel paardrijden wat opzich therapie is maar een meerwaarde is. Lopen we nu nog voorral in de winter nog vast verder minder en minder hoewel Stella een tijdje er doorzat heeft ze zich weten te herstellen samen met laika die haar enorm steunt.

verder willen we nog steeds profisionele hulp of het wel of niet zal lukken zien we dan wel weer ook door interne observatie zijn we veel wijzer geworden. Hoe ingewikkeld ook. Het verhaal is nog lang niet af maar we zien wel hoe het verder loopt. Veel gangt van onszelf af en hoe we erzelf mee omgaan en tijdig leren traceren. Het zoeken heb ik nooit echt

2020

Blokje om in para land . Wanneer precies weet ik niet maar hoewel ik voor mezelf weet dat dat land een doodlopend land is ben ik er toch weer voor enkele maanden geweest. Hulp vragen aan medius enz via verschillende roetjes. Ook al ben ik erg sceptisch jegens hen. Halve waarheden of totale verdraaiing is de norm. In dat opzicht begrijp ik mezelf niet ik wil die route helemaal niet toch koos ik er voor drie maanden wel voor met een heel dubbel gevoel. Wat ik nu neerschrijf is hard maar soms ligt de fout bij de laksheid van de kerk. Ik was bang van een bepaald beeld ook weer Amerika maar bij christene kon ik niet terecht het standaard antwoord ken ik van hen toch al van buiten. Negeer het of verbreek het wat nog nooit gewerkt heeft daar ben ik dus niets mee. Dan wordt het lastig als je echt bang bent geloof me ik ben hier niet de enige in met een soort gelijk probleem heb nog soortgelijke dingen gelezen van slachtoffers van de vrijmetselarij en of satanisme siccatief die tegen soortgelijke dingen aanlopen. Bijna een kopie van het mijne. Zo zijn mensen nu eenmaal dat maakt het des te moeilijker. Toch niet onmogelijk deheer laat je nooit in de steek mensen wel de Heer nooit.

2021 maart

een andere gemeente.

Ook al had ik al in 5 jaar geen kerk meer bezocht.

er zijn nogheel wat dingen waar ik in vastloop. Ik ben begonnen met een voorzichtig mailtje te sturen naar de kerk. Kreeg ik op de 1 of andere manier een mooi antwoord op ik volgde ook de live stream. Veel dingen herkende ik in die goede tijd van Rijswijk waar ik een half jaar bij geweest ben dan verdwaald geraakt en daarna weer 4 jaar bij geweest ben. Ik twijfelde of ik wel of geen contact per telefoon zou nemen. Wil geen last zijn en ja tegelijk angst voor deze mensen. Heellaas was er een bepaald heftig beeld die weer te opdringerig zich opdrong van zuid Amerika. Toen het te zwaar werd en ook ongewenst een Emdr sessie verstoorde. Ik zei tegen de hulpverlener ik zal een prediker bellen ik weet als geen ander en zeker laika weet dat emdr daar nooit op zal werken mischien zeer minim maar niet blijvend. Er is meer dan alleen dat trauma beeld de gevaarlijke geestelijke wereld. Toch vond ik het echt super eng om er over te praten. Zal er hertraumatisatie volgen is mij al gebeurd in de kerk? Wat als ik terug de geheimhoudingsregel breek? Al helemaal tegenover een christene die veel meer weet dan de pastoraal werkster protestantse en ergens dubbel voor mij een bedreiging vormt? Zal het weer zo erg worden als bij jacki van noord waar ik door een hel ging? Toch heb ik besloten om de hok te wagen ongeacht de uitkomst of qonsuqenties erg moeilijk maar ik kan niet anders. Voor ik het goed en wel doorhad belde ik maar naar het kerknummer en deed in het kort mijn verhaal. Deze haf het nummer door van de voorganger en ja hoor in no time sprak ik een zeer verboden zin in het Engels ging nog voor ik er echt erg in had. Ben geschrokken dat die verboden zin er uit kwam die bewuste zin heb ik nog nooit gezegd plus verbreking geheimhouding ik weet wat er kan volgen maar dat ik niet anders kan dan nog eens door die hel te gaan hopelijk niet weer zo erg als eerder. Een andere keuze heb ik niet of eigenlijk wel maar deze andere keuze om te zwijgen wil ik niet maken.  Ik heb al langer het gevoel in de weken strijd als ik zal praten kan het terug een zware weg worden. De volgende dag was ik terug kotsmisselijk en ja dan denk je wel wat heb ik nou weer gedaan de geheimhoudingsregel gebroken. Dan open je de oorlog tegen de hel. De strijd is heftig en zwaar . Hoe deze weg zal lopen weet ik niet ik heb voor de smalle weg gekozen. We zien wel al vind Kihei doodeng.

Bovenal dank aan de Heer Jezus Christus die mij 24u op 24u bijstond en de engelenwacht.
Dank aan al de kerken die geholpen hebben en die mensen die zich door de Heer lieten gebruiken.
Het is prachtig om dit te mogen doorvertellen ook al zitten er ook negatieve kanten aan mijn verhaal ervaringen. En is het verhaal nog niet af.